เริ่ม..แรกรักกันเหมือนน้ำตาล
ทุกอย่างหวานกันไปหมด
พอนานไป “ล ลิง” หายก็สลด
คงเหลือแต่หยด “น้ำตา”

เราจะเห็น ตัวตนที่แท้จริง ของเพื่อนเรา
ก็ตอนที่เรา ทุกข์ยาก
เราจะเห็น ตัวตนที่แท้จริง ของคนที่บอก ว่ารักเรามาก
ก็ตอนที่ ต้องมาลำบาก ด้วยกัน

อย่ารักคนๆนึง .. เพียงเพราะคำพูดของเขา ..
และ ..
อย่าเลิกกับเขา .. เพียงเพราะคำพูดของคนอื่น

ไม่ว่าดอกไม้จะช่อใหญ่ซักแค่ไหน
ก็ไม่สำคัญมากไปกว่า
ข้อความในการ์ดใบเล็กๆ

เวลา “เสียน้ำตา” ต่อให้ เงยหน้า
“น้ำตา” มันก็ไม่หยุดไหล !!! …
เช่นเดียวกับ “ความรู้สึก” ที่เสียไป …
ต่อให้ทำดีเเค่ไหน? มันก็ “ไม่เท่าเดิม” !!!